คืนที่ฟ้าคะนอง เมฆตะโกนร้องครวญคราง
ไฉไลยืนคอนที่ริมทาง คอยหนุ่มเมืองกรุง
ฝนที่พัดกระน่ำ เหมือนกำลังย้ำสัญญา
ไม่นานไม่เกินฝนกันยา เค้าจะมาขอเธอ
(*) ก็ได้แต่เหมอและมองดูวันและเวลาผ่าน ที่นาฬิกาที่ปฏิทิน
ปีเดือนวันเคลื่อนไหวไฉไลเริ่มหวั่น กับสัญญา ที่ไม่เคยจริง
(**) หลอกลวง ฝันที่เธอฝาก
เสียดายสัมพันธ์สวาท ที่ยอมแลกไป
เปียกปอนคอยแหวนและขันหมาก
สัญญาเสียงยังกังวาน อยู่ในหัวใจ
(***) วิวาห์ ไร้ วี่แวว
เหมือนจะไม่ฉลาด คนประจานเรื่องสมยอม
แต่ไฉไลเชื่อในสัญญาปลอม ว่าเขาจะหวนมา
แล้วเวลาก็ผ่าน จนชาวบ้านต่างรู้ว่า
ทุกปีเมื่อถึงฝนกันยา เธอจะมาคอยที่เดิม