หากชีวิต เปรียบดั่งทะเล ฉันคงคล้ายเป็นเรือล่องไป ให้ลมพาพัดไป ไร้ทิศทาง
สุดขอบฟ้า กว้างใหญ่ ใครรู้บ้าง สุดท้ายหนทาง จะร้ายหรือดี
มีความหวัง ฝั่งอันสนไกล เห็นเพียงแสงรำไรอ้างว้าง จะมีใครสักคน หรือไม่มี
หากคืนไหนไร้ดาว เหงาทุกที ชีวิตก็อย่างนี้ อยากมีความหมาย
* เราคงเป็นดั่งเรือน้อยลำหนึ่ง ในทะเลแห่งชีวิตกว้างใหญ่ ฟ้าคลื่นลมซัดมาก็หวั่นไหว
ในใจมีแต่จุดหมายคือฝั่ง มันจะไกลสักเพียงไหนต้องไป แม้ว่าในหัวใจ ไม่มีใครเลย
ฉัน คงเป็นแค่เพียง ผงฝุ่นในสายลม ไม่มี ไม่มีความหมายใด ไม่มีใคร
มรสุมพัดผ่าน ธารไหวได้ ชีวิตวันต่อไป ไม่มีใครรู้
( * )