คอร์ด ไม่เห็นค่า Princefiend | เนื้อเพลง ไม่เห็นค่า Princefiend | Chord ไม่เห็นค่า Princefiend
เนื้อเพลง ไม่เห็นค่า Princefiend
ฉันเสียใจทุกครั้ง เมื่อย้อนเรื่องราวในวันนั้น
เป็นความผิดของฉัน ไม่ยอมรับฟังเหตุผลเธอ
เมื่อลองได้คิดและทบทวน ฉันทำในสิ่งไม่สมควร
อะไรก็โวยวายขึ้นเสียงตะคอกเสียงดังจนน่ากลัว
เมื่อฉันต้องเจอความเป็นจริง ที่ไม่มีเธอมันก็เหงา
และมันก็เป็นตัวฉันเอง ที่ต้องทนีความปวดร้าว
ตอนพูดออกไปก็ไม่คิด เข้าข้างตัวเองว่าไม่ผิด
ไม่ให้เธอนั้นได้มีสิทธิ์ ไล่เธอออกไปจากชีวิต
เมื่อเธอยังอยู่ไม่เห็นค่า คิดถึงทุกวันที่ไม่เห็นหน้า
คิดได้เมื่อตอนที่จากลา สุดท้ายก็มีแค่น้ำตา
วอนเธอกลับมาจะได้ไหม ฉันขอโทษที่ผิดพลั้งไป
ปากมันก็ดีไปอย่างนั้น แต่ลึก ๆ ฉันเสียใจ
หมอนข้างที่เธอเคยกอด ผ้าห่มที่เธอเคยห่ม
เครื่องสำอางค์ที่เธอเคยใช้ มองทีไรมันก็ขืนข่ม
ดอกไม้ที่เธอเคยปลูก ปากที่ฉันนั้นเคยได้จูบ
ตอนที่เธอทำหน้าบูด ๆ พูดมาแล้วคิดถึงที่สุด
อยากจะย้อนเวลา ให้มันเป็นเหมือนเดิม
ต่อไปจะตั้งใจ ฟังการตัดสินของเธอ
นึกได้ทีหลังแล้วมันช่างแย่เหลือเกิน
ก็พอเข้าใจว่าทำไม่ได้ ให้ทุกอย่างมันเป็นเหมือนเดิม
ไม่มีอะไรเพิ่มเติม ไม่มีพิเศษใส่ไข่
ก็เพราะว่าเคยเอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่
ไม่เคยสนไม่เคยแคร์ว่าเธอต้องการจะพูดอะไร
มีแต่เพียงโวยวายและก็ไล่เธอไป เสียใจ
ตอนพูดออกไปก็ไม่คิด เข้าข้างตัวเองว่าไม่ผิด
ไม่ให้เธอนั้นได้มีสิทธิ์ ไล่เธอออกไปจากชีวิต
เมื่อเธอยังอยู่ไม่เห็นค่า คิดถึงทุกวันที่ไม่เห็นหน้า
คิดได้เมื่อตอนที่จากลา สุดท้ายก็มีแค่น้ำตา
วอนเธอกลับมาจะได้ไหม ฉันขอโทษที่ผิดพลั้งไป
ปากมันก็ดีไปอย่างนั้น แต่ลึก ๆ ฉันเสียใจ
เป็นความผิดของฉัน ไม่ยอมรับฟังเหตุผลเธอ
เมื่อลองได้คิดและทบทวน ฉันทำในสิ่งไม่สมควร
อะไรก็โวยวายขึ้นเสียงตะคอกเสียงดังจนน่ากลัว
เมื่อฉันต้องเจอความเป็นจริง ที่ไม่มีเธอมันก็เหงา
และมันก็เป็นตัวฉันเอง ที่ต้องทนีความปวดร้าว
ตอนพูดออกไปก็ไม่คิด เข้าข้างตัวเองว่าไม่ผิด
ไม่ให้เธอนั้นได้มีสิทธิ์ ไล่เธอออกไปจากชีวิต
เมื่อเธอยังอยู่ไม่เห็นค่า คิดถึงทุกวันที่ไม่เห็นหน้า
คิดได้เมื่อตอนที่จากลา สุดท้ายก็มีแค่น้ำตา
วอนเธอกลับมาจะได้ไหม ฉันขอโทษที่ผิดพลั้งไป
ปากมันก็ดีไปอย่างนั้น แต่ลึก ๆ ฉันเสียใจ
หมอนข้างที่เธอเคยกอด ผ้าห่มที่เธอเคยห่ม
เครื่องสำอางค์ที่เธอเคยใช้ มองทีไรมันก็ขืนข่ม
ดอกไม้ที่เธอเคยปลูก ปากที่ฉันนั้นเคยได้จูบ
ตอนที่เธอทำหน้าบูด ๆ พูดมาแล้วคิดถึงที่สุด
อยากจะย้อนเวลา ให้มันเป็นเหมือนเดิม
ต่อไปจะตั้งใจ ฟังการตัดสินของเธอ
นึกได้ทีหลังแล้วมันช่างแย่เหลือเกิน
ก็พอเข้าใจว่าทำไม่ได้ ให้ทุกอย่างมันเป็นเหมือนเดิม
ไม่มีอะไรเพิ่มเติม ไม่มีพิเศษใส่ไข่
ก็เพราะว่าเคยเอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่
ไม่เคยสนไม่เคยแคร์ว่าเธอต้องการจะพูดอะไร
มีแต่เพียงโวยวายและก็ไล่เธอไป เสียใจ
ตอนพูดออกไปก็ไม่คิด เข้าข้างตัวเองว่าไม่ผิด
ไม่ให้เธอนั้นได้มีสิทธิ์ ไล่เธอออกไปจากชีวิต
เมื่อเธอยังอยู่ไม่เห็นค่า คิดถึงทุกวันที่ไม่เห็นหน้า
คิดได้เมื่อตอนที่จากลา สุดท้ายก็มีแค่น้ำตา
วอนเธอกลับมาจะได้ไหม ฉันขอโทษที่ผิดพลั้งไป
ปากมันก็ดีไปอย่างนั้น แต่ลึก ๆ ฉันเสียใจ