คอร์ด ดอกสะแบงหล่นแล้ว หญิง อารียา | เนื้อเพลง ดอกสะแบงหล่นแล้ว หญิง อารียา | Chord ดอกสะแบงหล่นแล้ว หญิง อารียา
เนื้อเพลง ดอกสะแบงหล่นแล้ว หญิง อารียา
ดอกสะแบงหล่นใต้ต้น
คิดฮอดคนเคยฮ้อยฮวม
เก็บมารวมฮ้อยมาลัยให้น้อง
หมายปองไว้ดอกต่างใจ
ล่ะให้ฮักเฮาสดใสคือดอกไม้
ให้มั่นแก่นอย่ามีหม๋อง
ใกล้เดือนสองกุมภา ว่าสิมาบ่เห็นจ้อย
ต้นกุมภา อยู่หัวหน้าสะแบงเริ่มดอก
คำไผบอกว่าสิมา คือบ่เห็นเงา
จักเป็นหยังใจคนรอ คึดฮอดแต่เขา
บ่มีแม้ข่าว คนเคยเว่า คือทรงเงียบไป
เฟสกะหาย ทางไลน์กะบ่ติดต่อ
เป็นหยังน้อ หรืออ้ายยากงานวุ่นวาย
ดอกสะแบง เริ่มเหี่ยวแห้ง
กลายเป็นสีใหม่ เริ่มหม่นคือฮักสองใจ
ที่เปลี่ยนไปตามกาลเวลา
คนคอยถ่า คอยถ่าคองทางจับเจ่า
คึดพ้อหน้าเจ้า บ่มีมื้อเปลี่ยนแปลง
ถึงยามแล้ง สะแบงป่งงามตา
คิดถึงครา คนพามาเก็บดอกสะแบงคาวนั้น
นับวันถ่าถึงเวลาโค้งต่าว
บ่เห็นฮอดหน้าเจ้าหัวใจเศร้าหม่นหมอง
น้ำตานอง ยามก้มเก็บดอกสะแบงหล่น
คิดเห็นหน้าพุลังคน อยู่ใต้ฮ่มหม่องนี้
จำคำเว่าบ่ได้ หรือมีใหม่ เคียงคู่จู๋จี๋
ลืมผู้สาวคนนี้ แล้วบ้อ คนเคยสัญญา
ดอกสะแบง อยู่นาหล่นแล้ว
แต่บ่เห็นแวว อ้ายสิคืนกลับมา
พยานฮักเฮา บานถ่าจนเฉาโรยรา
ป่านนี้ยังบ่เห็นหน้า
ใกล้สิ้นมีนา แล้วเด้อผู้บ่าว
ลมหนาวอ่วยส่งลมแล้ง
ดอกสะแบงเหลือแต่ดอกเหี่ยว
คอยทางคนเทียว
บ่เห็นต่าวโค้ง คำเว่าส่างบ่จำ
หรือคนใหม่ทำให้จื่อบ่ได้
เขางามกว่าหลาย อ้ายจึงลืมน้อง
หรือฮักเฮาสอง กำลังหมองหม่น
คือกับดอกสะแบงหล่นบ่มีค่า บ่มีค่า
คิดฮอดคนเคยฮ้อยฮวม
เก็บมารวมฮ้อยมาลัยให้น้อง
หมายปองไว้ดอกต่างใจ
ล่ะให้ฮักเฮาสดใสคือดอกไม้
ให้มั่นแก่นอย่ามีหม๋อง
ใกล้เดือนสองกุมภา ว่าสิมาบ่เห็นจ้อย
ต้นกุมภา อยู่หัวหน้าสะแบงเริ่มดอก
คำไผบอกว่าสิมา คือบ่เห็นเงา
จักเป็นหยังใจคนรอ คึดฮอดแต่เขา
บ่มีแม้ข่าว คนเคยเว่า คือทรงเงียบไป
เฟสกะหาย ทางไลน์กะบ่ติดต่อ
เป็นหยังน้อ หรืออ้ายยากงานวุ่นวาย
ดอกสะแบง เริ่มเหี่ยวแห้ง
กลายเป็นสีใหม่ เริ่มหม่นคือฮักสองใจ
ที่เปลี่ยนไปตามกาลเวลา
คนคอยถ่า คอยถ่าคองทางจับเจ่า
คึดพ้อหน้าเจ้า บ่มีมื้อเปลี่ยนแปลง
ถึงยามแล้ง สะแบงป่งงามตา
คิดถึงครา คนพามาเก็บดอกสะแบงคาวนั้น
นับวันถ่าถึงเวลาโค้งต่าว
บ่เห็นฮอดหน้าเจ้าหัวใจเศร้าหม่นหมอง
น้ำตานอง ยามก้มเก็บดอกสะแบงหล่น
คิดเห็นหน้าพุลังคน อยู่ใต้ฮ่มหม่องนี้
จำคำเว่าบ่ได้ หรือมีใหม่ เคียงคู่จู๋จี๋
ลืมผู้สาวคนนี้ แล้วบ้อ คนเคยสัญญา
ดอกสะแบง อยู่นาหล่นแล้ว
แต่บ่เห็นแวว อ้ายสิคืนกลับมา
พยานฮักเฮา บานถ่าจนเฉาโรยรา
ป่านนี้ยังบ่เห็นหน้า
ใกล้สิ้นมีนา แล้วเด้อผู้บ่าว
ลมหนาวอ่วยส่งลมแล้ง
ดอกสะแบงเหลือแต่ดอกเหี่ยว
คอยทางคนเทียว
บ่เห็นต่าวโค้ง คำเว่าส่างบ่จำ
หรือคนใหม่ทำให้จื่อบ่ได้
เขางามกว่าหลาย อ้ายจึงลืมน้อง
หรือฮักเฮาสอง กำลังหมองหม่น
คือกับดอกสะแบงหล่นบ่มีค่า บ่มีค่า