คนไกล
ได้ยินแต่เสียง แต่ไม่ได้เจอ อีกนานไหมนะ จะได้ใกล้เธอ บางทีที่เจอปัญหาก็อยากจะกอดใคร บางทีก็ตั้งคำถามว่าฉันจะทนได้ไปตลอดไหม แต่พอได้ยินเสียง ได้เห็นหน้าเธอ ที่เหนื่อยก็หาย มันยิ้มได้เลย เธอทำให้ใจที่ถอยมันกลายเป็นเดินไหว ภาพเธอที่ยังคงยิ้ม คอยเตือนให้ฉันต้องเดินหน้าต่อไป เพื่อคนที่รัก จะหนักเท่าไหร่ต้องทนไหว ต้องมีสักวัน ที่ฉันจะเลิกเป็นคนไกล เอาจะความฝัน ความหวังของเธอเก็บกลับไป เพราะคนอย่างฉัน สัญญาแล้วไม่เคยกลับใจ พอโตจึงได้เข้าใจที่ใครเค้าว่าชีวิตมีค่า มาเป็นคนไกลต้องจ่ายค่าไฟค่ารถค่าเช่าค่าน้ำประปา ค่ากินบางทีมีน้อยต้องซดมาม่ากับน้ำจากตา คิดถึงน้ำพริกคิดถึงผักนึ่งคิดถึงบ้านที่ฉันพึ่งจากมา คิดถึงเวลาที่เคยเหลือไม่ต้องซับเหงื่อหรือซับหน้า แต่ว่าเวลาวันนี้ยังมีไม่พอจะซักผ้า บางทีก็นอนไม่พอต้องเจอเจ้านายที่คอยชักหน้า ต้องเจอลูกค้ามาบ่นมาว่าได้เลยครับพี่ครับลุงครับป้า ฉันแทบไม่เหลือเวลา จะเล่นจะทำอะไร เพื่อนชวนไปเที่ยวสังสรรค์กระเป๋าสตังค์เตือนว่าอย่าไป ยังดีมีอินเตอร์เน็ตมีเพลงที่ฟังแล้วจุดเชื้อไฟ ยังดีมีเธอที่วีดีโอมาคุยมาคอยให้กำลังใจ แล้วฉันจะท้อได้ไงล่ะ ก็เธอยังไม่สบาย ชีวิตเธอยังคงยากอยากฟังจากปากว่าง่ายจะตาย ขอบคุณที่คอยห่วงใยเจ็บป่วยได้ไข้ยังไงก็คลาย ขอบคุณที่คอยมาย้ำมาเตือน ฉันไม่ใช่คนอื่นแค่คนไกล * อยู่ตรงนั้นสบายดีไหม ขาดอะไรบอกมาละกัน อยู่ตรงนี้ ฉันคิดถึงเธอจัง ก็ต้นทุนไม่มีเท่าเขา แต่เวลาเรามีเท่ากัน รอหน่อยนะ จะเอาฝันไปฝาก ไปฝากเธอ โตมากับยายที่พัทลุงมาเรียนในเมืองกรุง ทำงานส่งเงินจุนเจือครอบครัวในเมืองที่ควันฟุ้ง ข้าวเช้ายังไม่ได้กินไม่มีเวลาไม่ทันหุง เจ้านายโทรตามประจำจนชินเพื่อเรียกไปประชุม บางทีมันอ่อนมันล้า คนหรือว่าสัตว์สี่ขา แค่จะทำงานที่เรารัก ทำไมมันเหน็ดมันเหนื่อยจังว้า แต่ยังทำงานไม่พัก เงินทองที่มีไม่นับ เพื่อนกินก็เข้ามานัก เพื่อนตายไม่นับเพราะมันไม่มี เก็บตังค์สร้างบ้านให้ยาย ส่งเงินฟอกไตให้พ่อ จ่ายเงินค่าเทอมให้น้อง แล้วก็เอาให้แม่กินหนม เพื่อให้ครอบครัวสบาย ถึงล้มฉันจะไม่ท้อ เป็นแผลฉันจะไม่ร้อง แม้ว่าจะร่อแร่นอนหลุม คนไกลที่อยู่ตรงโน้น รู้ไหมว่าฉันคิดถึง อยากจะไปหาถ้ามีเวลาจะรีบส่งข่าวไปนะ เพื่อทำให้เธอได้รู้ ฉันจึงทำเพลงซึ้งซึ้ง เป็นตัวแทนว่าฉันจะไม่ยอมแพ้ จะสู้ต่อไปนะเธอ ( * , * ) ** ขอบคุณที่ยังคิดถึงกัน จะไปให้ถึงมัน ไม่ต้องเป็นห่วงทางนี้ฉันยังได้ยิ้มในทุกวัน ต้นทุนไม่มีเท่าเขาแต่มีเวลาอยู่เท่ากัน หน้าที่คือต้องไม่ท้อต้องสู้จากจันทร์ไปถึงจันทร์ ( ** , ** , ** )