"
ไม่เคยมีตัวตน
โดดเดี่ยวอยู่กลางผู้คนรอบกาย เดียวดายอยู่ในอ้อมแขนลวง เจ็บปวดกับความสวยงามทั้งปวง ที่แฝงด้วยความโหดร้าย เหน็ดเหนื่อยกับการทุ่มเทดิ้นรน เพื่อเจอสักคนให้ไว้ใจ แต่สิ่งที่มือสองมือคว้าไขว่ สุดท้าย ได้เพียง น้ำตา * ต้องการแค่ความรัก ให้ฉันได้พักพิง สักคนที่รักจริง อยู่ไหน ทำไมไม่เคยเดินมา หมดแรงจะยืนแล้ว หมดแล้วเมื่อรู้ว่า ความรักที่ได้มา ไม่เคยมีตัวตน รอนแรมอยู่บนเส้นทางว่างเปล่า คอยดาวในคืนที่มืดมน จะส่องให้เดินข้ามความทุกข์ทน ให้พ้น ทุกรอยน้ำตา คนรักแค่สักคน ไม่มีวัน เป็นจริง