"
Wound [อีกแผล]
* มองดูโลกที่มันสับสน มีผู้คนมากมาย ต่างทำในเรื่องไม่มีความหมาย จนเขาตายลงไป ฉันไม่แน่ใจว่าชีวิต มีเวลาเท่าไร จึงไม่สนไม่แคร์สิ่งใด ไม่เห็นว่ามันสำคัญ ** บ้างก็ร้อง.. ร้องไห้ฟูมฟาย ใกล้ตายกับความเจ็บ.. ช้ำ ซ้ำซากวนเวียนบทเรียนที่เขียนอีก ครั้ง เมื่อหวนมาฟัง ก็ยังเจ็บปวด เสมอ ไม่พ้นเรื่องราวเดิมๆ แผลแรกก็ยังไม่รู้ก็ยังไม่เป็นไร แต่แผลต่อไปจะเป็นบทเรียนให้มึงได้จำ ไม่ใช่เอะอะก็โทษแต่เวรโทษแต่กรรม ไม่มีใครเขาเคยเสือกก็มีแต่มึงที่เลือกจะทำ เป็นทางวนที่กูคนนึงไม่อยากจะเดินซ้ำ เจอย้ำไปเอ้าไม่กี่รอบก็เจ็บและบอบช้ำ u need to learn u f*king clue you f*king dumb dumb เจ็บซะไม่พักเลยไอสัสจนขอบตาคล้ำ มนุษย์แม่งโคตรหลุด กิเลศแม่งสุดจัด ระบมปากแต่ก็ไม่อยากที่จะหยุดกัด กูมองไม่เห็นสติปัญญาแม่งจะเกินสัตว์ มึงจำความเจ็บไม่ได้ทั้งที่พึงโดนไปหลัดๆ Ahh มันน่าจะพอละ ต้องจำต้องยอมละ เหมือนหมาล่าเนื้อไม่กดมันไว้ก็ไม่มีทางละ กูเลือกจะวางและ มึงบ้ากันไปนะ ไม่รู้จะไปเอาอะไร อีกไม่กี่ปีพวกมึงก็ตายละ