คอร์ด เนื้อเพลง รอกระถินคืนถิ่น ไหมไทย หัวใจศิลป์ Chordza
เหน็บหนาว หัวลมผ่าน
ทรวงสะท้าน เหม่อมองท้องนา
คึดฮอดกระถิน สาวบ้านป่า
เจ้าจากท้องนาไปอยู่เมืองไกล
เสียงลมพัดตึ้งๆ
คือเสียงใจของอ้ายไหวสั่น
เมื่อตาหวาน ทิ้งอ้ายให้อยู่บ้านนา
คึดฮอดน้อง เหม่อมองท้องนภา
เห็นตั้งแต่ดวงหน้าคนเคยกอด แม่ยอดกระถิน
หงอยคันแทกิ่ว เบิ่งสายลม พัดดอกสะแบง
ปลิวแว้งแหว่ง แก่งนกกาเคียงคู่บิน
อุกอั่งเอ้า หมองเศร้า ข้าวบ่กิน
กลิ่นหอมดอกผักอีฮีน บ่คือกลิ่นแก้มนวลน้องนาง
ไปเดินห้างอย่าลืมทางสายเก่า
ไปเดินห้างอย่าลืมทางสายเก่า
ลืมต้นส้มอึ่งเพ้ากระเดาคุ้ยป่นปลา
ย้านน้องหล้าลืมมื้อไต่คันแท
ไปสะเวินหลงแอร์ ขี่บันไดเลื่อน
ปีเดือนเคลื่อนคล้อยลอยผ่าน
ย้านตาหวาน ลืมอ่อนหอยลายเทา
ลืมของแซบอีสานบ้านเฮา
ลืมปั้นข้าวเคยคุ้ยกินกับป่น
จากนาไปอยู่ไทยดน ย้านลืมคนเคยใต้หนูนำกัน
งานทางนั้นคงจบเจือไคแหน่
งานทางนั้นคงจบเจือไคแหน่
บ่ตากแดดหน้าแหล คืออ้ายผู้อยู่นา
อุ้มมัดกล้า แขนเปื่อยเป็นฮัง
บ่คือกระเป๋าหนังนั่งเอามือกุมเม้า
เสียงฟ้าฮ้องตื้มๆ คือเสียงของฟ้าฮ้องสั่ง
เมฆบางๆ ลมหนาวลอง ข้าวออกรวง
เอิ้นฝากฟ้า ไปบอกคนอยู่เมืองหลวง
ว่าคนที่คอยเป็นห่วง แหงนมองฟ้า คองถ่าจนวิน
ความคิดฮอดเจ้า พาใจอ้ายมีน้ำตา
นั่งอิจฉาหมู่นกกาเคียงคู่โบยบิน
คือหัวใจสิขาด ปั๊ดๆ หล่นลงดิน
กลับมาสาหล่ากระถิน
กลับคืนถิ่นอีสานบ้านเฮา
เห็นฮวงข้าวลมตีขูหล่น
เห็นฮวงข้าวลมตีขูหล่น
คนเคยเทียวคู่อ้ายไปลี่อยู่กรุง
ลมพัดทุ่งขี้ฝ่าเหงาบังแสง
อ้ายยังรอคำแพง ถ่ากระถิน
น้อคืนบ้าน
ทรวงสะท้าน เหม่อมองท้องนา
คึดฮอดกระถิน สาวบ้านป่า
เจ้าจากท้องนาไปอยู่เมืองไกล
เสียงลมพัดตึ้งๆ
คือเสียงใจของอ้ายไหวสั่น
เมื่อตาหวาน ทิ้งอ้ายให้อยู่บ้านนา
คึดฮอดน้อง เหม่อมองท้องนภา
เห็นตั้งแต่ดวงหน้าคนเคยกอด แม่ยอดกระถิน
หงอยคันแทกิ่ว เบิ่งสายลม พัดดอกสะแบง
ปลิวแว้งแหว่ง แก่งนกกาเคียงคู่บิน
อุกอั่งเอ้า หมองเศร้า ข้าวบ่กิน
กลิ่นหอมดอกผักอีฮีน บ่คือกลิ่นแก้มนวลน้องนาง
ไปเดินห้างอย่าลืมทางสายเก่า
ไปเดินห้างอย่าลืมทางสายเก่า
ลืมต้นส้มอึ่งเพ้ากระเดาคุ้ยป่นปลา
ย้านน้องหล้าลืมมื้อไต่คันแท
ไปสะเวินหลงแอร์ ขี่บันไดเลื่อน
ปีเดือนเคลื่อนคล้อยลอยผ่าน
ย้านตาหวาน ลืมอ่อนหอยลายเทา
ลืมของแซบอีสานบ้านเฮา
ลืมปั้นข้าวเคยคุ้ยกินกับป่น
จากนาไปอยู่ไทยดน ย้านลืมคนเคยใต้หนูนำกัน
งานทางนั้นคงจบเจือไคแหน่
งานทางนั้นคงจบเจือไคแหน่
บ่ตากแดดหน้าแหล คืออ้ายผู้อยู่นา
อุ้มมัดกล้า แขนเปื่อยเป็นฮัง
บ่คือกระเป๋าหนังนั่งเอามือกุมเม้า
เสียงฟ้าฮ้องตื้มๆ คือเสียงของฟ้าฮ้องสั่ง
เมฆบางๆ ลมหนาวลอง ข้าวออกรวง
เอิ้นฝากฟ้า ไปบอกคนอยู่เมืองหลวง
ว่าคนที่คอยเป็นห่วง แหงนมองฟ้า คองถ่าจนวิน
ความคิดฮอดเจ้า พาใจอ้ายมีน้ำตา
นั่งอิจฉาหมู่นกกาเคียงคู่โบยบิน
คือหัวใจสิขาด ปั๊ดๆ หล่นลงดิน
กลับมาสาหล่ากระถิน
กลับคืนถิ่นอีสานบ้านเฮา
เห็นฮวงข้าวลมตีขูหล่น
เห็นฮวงข้าวลมตีขูหล่น
คนเคยเทียวคู่อ้ายไปลี่อยู่กรุง
ลมพัดทุ่งขี้ฝ่าเหงาบังแสง
อ้ายยังรอคำแพง ถ่ากระถิน
น้อคืนบ้าน