(ลำ)โอ้คนดีรู้ไหมใครจะบ้ารักน้องยาดั่งชีวิตมาผิดหวัง
เจ้าไปซบเศรษฐีคนมีตังค์ลืมความหลัง
สองเฮาเคยเว้ากันเขากับน้องเหมือนกิ่งทองกับใบหยก
เราคางคกจะขึ้นวอก็ถูกหยันจำหลีกทางให้เขาได้สุขกัน
นี่เป็นวันวิวาห์ฆ่าพี่เอยล่ะมันอยู่เฉยบ่ได้คือมีไฟมาไหม้พี่
เฮ็ดจังได๋น้อมื้อนี่สิหนีหน้าไปอยู่ไสสิหนีหน้าไปอยู่ไส
โอย..น้อ..น้อนางน้อง
กลั้นน้ำตาไม่ฟังถูกหักหลังเหมือนตายทั้งเป็น
เธอเข้าสู่วิวาห์ก่อนเคยพบหน้าทั้งเช้าทั้งเย็น
บัดนี้ไม่มีให้เห็นเธอเลือกเฟ้นแต่คนมีเงิน
พี่เดินก้มน้ำตาหลั่งหมดหนทางน้องนางเจ้าเมิน
ให้พี่แค่เพียงน้ำตาไม่สั่งลาแม้การ์ดบัตรเชิญ
เห็นพี่เป็นคนต่ำเกินไม่มีเงินน้องเมินข้ามไป
(ลำ)ใจของอ้ายของอ้ายฟังสลายเบิดท่าคือจั่งคนสิบ้าน้อเจ้าซ่างทำ
อ้ายชอกช้ำเจ้าหน้าชื่นตาบานเข้าในงานมงคล
กับผู้ชายคนนั้นความหมายมั่นความฝันพังมุ่น
มาคือสูนแท้น้องพออยากฮ่องด่านาง
อยากไปม่างงานแต่งของเขา
แต่ว่าเฮายังคิดทบทวนยังได้
ห้ามใจให้ลืมเขาเสียเขาไปเป็นเมียคนอื่นแล้วไง
เราควรอวยพรให้เขาเก็บความเศร้าเอาไว้ภายใน
คิดมากก็อาจจะตายผิดหวังแพ้พ่ายด้วยความรุนแรง
แม้เธอยังมีคำว่าสงสาร
ช่วยมาประหารให้ตายดีกว่าโดนแย่ง
จะเอาปืนยิงหรือเอามีดมาทิ่มแทง
เมื่อน้องมีใจเปลี่ยนแปลงสุขเถิดแก้มแดงขอจงสุขใจ
(ลำ)เธอลืมได้มาตัดใจจากพี่พ้อคนมีห่อแบงก์
นางเจ้าแล่นนำเปรียบดังน้ำไหลบ่คืนหลัง
บ่มีทางหวนมาดังคือคราวกี้สุขขีน้อง
เขาฉลองงานแต่งอ้ายเบิดแฮงอ่อนล้า
เป็นบ้าฮวนฮนเสียงจ้น ๆเขาโห่เอิ้นขวัญ
แทบเป็นลมทันควันเปรียบดังขวานลงใจอ้าย