โบกโบยบินไปตามที่ใจของเธอ
อยากจะบิน บินไปเกาะตรงไหนตามใจต้องการ
เหนื่อยก็พักตรงโน้น เมื่อยก็แวะตรงนั้น
เกาะเกลือกกินน้ำหวาน จากหมู่มวลดอกไม้
ดื่มและชมดมดอม พอได้ความสุขใจ
เพียงเพื่อแก้ความกระหาย แค่นั้น
ไม่จีรังยาวนาน เพียงข้ามคืนพ้นวัน
ก็บอกลาจากกัน ยังไม่ทันได้แอบอิง
ผู้ชายผีเสื้ออย่างเธอ จะมารักใครจริง
อิ่มแล้วทิ้งเบื่อก็ทิ้ง แล้วก็บินจากไป
ไม่ได้หันมองกลับมา ว่าดอกไม้ร้องไห้
ว่าดอกไม้เสียใจ เพราะถูกทิ้ง รักจริงเธอมีมั้ยเธอ
ดอกไม้กลีบบางเคยแบ่งบานสวยงาม
กลับเหี่ยวเฉาทุกยาม เมื่อเกิดรักผีเสื้อด้วยใจ
โปรดช่วยบินกลับมา อย่าบินลาจากไป
อยู่ดูแลดอกไม้ มอบความรักให้นิรันดร์
ดื่มและชมดมดอม พอได้ความสุขใจ
เพียงเพื่อแก้ความกระหาย แค่นั้น
ไม่จีรังยาวนาน เพียงข้ามคืนพ้นวัน
ก็บอกลาจากกัน ยังไม่ทันได้แอบอิง
ผู้ชายผีเสื้ออย่างเธอ จะมารักใครจริง
อิ่มแล้วทิ้งเบื่อก็ทิ้ง แล้วก็บินจากไป
ไม่ได้หันมองกลับมา ว่าดอกไม้ร้องไห้
ว่าดอกไม้เสียใจ เพราะถูกทิ้ง รักจริงเธอมีมั้ยเธอ
ผู้ชายผีเสื้ออย่างเธอ จะมารักใครจริง
อิ่มแล้วทิ้งเบื่อก็ทิ้ง แล้วก็บินจากไป
ไม่ได้หันมองกลับมา ว่าดอกไม้ร้องไห้
ว่าดอกไม้เสียใจ เพราะถูกทิ้ง รักจริงเธอมีมั้ยเธอ