คอร์ด เนื้อเพลง นิทานหลอกเด็ก ฟักกลิ้งฮีโร่ ft. มัน ลาโคนิค Chordza

คอร์ด เนื้อเพลง นิทานหลอกเด็ก ฟักกลิ้งฮีโร่  ft. มัน ลาโคนิค Chordza

 ย้อนกลับไปเมื่อสมัยฉันเป็นเด็ก

ไม่รู้จักดีพอในเรื่องจริง เรื่องเท็จ

แม่เคยเล่านิทานก่อนนอนให้ฉันฟัง

มีเจ้าชาย เจ้าหญิง มีราชรถ มีวัง

เมื่อนิทานเรื่องนั้นอวสาน

ฉันจึงเกิดศรัทธาว่าโลกนี้สวยงาม

จึงออกเดินเล่นหัวเราะร่าเริงไปในสนาม

พบเด็กอีกคน ไม่เคยเห็นหน้าค่านาม

ฉันชักชวนเขามาเล่นเจ้าชายเจ้าหญิง

แล้วเราก็จับมือกันวิ่งไปกลางหมู่นกผกผิน

สมมุติมีชุดสวยงามจากดอกกระถิน

สร้างปราสาทด้วยทราย สร้างมังกรร้ายจากโขดหิน

แต่ทันใดนั้น เมื่อเขาพบว่าฉันมีสิ่งแปลก

เขาผลักฉันล้มก่อนจะถ่มน้ำลายรด

ศรัทธาที่เคยเชื่อว่าโลกสวยงามจึงตกแตก

เมื่อเขาบอกว่าพวกตัวประหลาดมีสิทธิ์เป็นได้แค่แม่มด

 ช่วยบอกฉันที ฉันผิดตรงไหน ก็รู้ดี ก็รู้อยู่แก่ใจ

ความจริงที่โลกมี นั้นอยู่ตรงไหน ไม่เข้าใจ อยากหนีไป

ฉันกลับบ้านไปเผาหนังสือนิทานทิ้ง

ไม่มีเจ้าชาย ไม่มีเจ้าหญิง

ไม่มีมังกรร้าย โขดหินคือโขดหิน

ไม่มีอัศวิน โลกนี้มีแต่กังฉิน

ไม่มีนางฟ้ามาเนรมิตยามเราเข้าตาจน

มีเพียงดอกเบี้ยธนาคารมอบให้แก่คนจน

ไม่มีตอนจบคนให้อภัยแก่ผู้ร้าย

มีแต่ในตอนสุดท้ายต้องจบด้วยเสียงปืนกล

ไม่มีคำว่ารักแท้มอบให้แก่คนอย่างฉัน

เป็นคนผิดแปลกต้องนุ่งห่มความเดียดฉันท์

ไม่มีสายลมจากเบื้องบนพัดกังหัน

ไม่มีนรก ไม่มีพื้นดิน ไม่มีสวรรค์

ไม่มีรอยยิ้ม ไม่มีเวทย์มนต์ ไม่มีหงส์ขาว ไม่มีติ่งอะไรทั้งนั้น

เรื่องจริงมีแต่อีกาเกาะกิ่งไม้รอจิกซากศพเท่านั้น

และเมื่อหนังสือนิทานเล่มนั้น

มอดไหม้เป็นถ่านฉันเหลือแค่หนึ่งคำถามเท่านั้น

 ช่วยบอกฉันที ฉันผิดตรงไหน ก็รู้ดี ก็รู้อยู่แก่ใจ

ความจริงที่โลกมี นั้นอยู่ตรงไหน ไม่เข้าใจ อยากหนีไป

 รอวันที่ฉันจะเป็นฉัน ความจริงไม่สวยเหมือนดังฝัน

รอคอยให้ถึงซักวัน ให้ถึงซักวัน ที่ฉันนั้นต้องการ

รอวันที่ฉันจะเป็นฉัน ความจริงไม่สวยเหมือนดังฝัน

รอคอยให้ถึงซักวัน ให้ถึงซักวัน ให้หายทรมาน

รอวันที่ฉันจะเป็นฉัน รอวันที่ฉันจะเป็นฉัน

ความจริงไม่สวยเหมือนดังฝัน รอวันที่ฉันนั้นต้องการ

รอวันที่ฉันจะเป็นฉัน รอวันที่ฉันจะเป็นฉัน

ความจริงไม่สวยเหมือนดังฝัน รอวันให้หายทรมาน

 ฉันเดินกลับไปสนามแห่งนั้น

แล้วพบกับเด็กคนเดิมอีกครั้ง

หันซ้ายขวาว่าไม่เห็นมีคนอื่น

ฉันเลยวิ่งเข้าไปผลักเขาตกกระดานลื่น

แล้วฉันก็ค้นพบ

นิทานเรื่องนี้มีคติสอนใจในตอนจบ

ว่าถ้าหากแก้มซ้ายเราโดนตบ

ต้องรู้จักใช้หมัดขวาโต้ตอบไม่ใช่ยอมหรือว่าหลบ

ช่างอีสป ช่างนิทาน ช่างนิยาย

โลกมันโหดร้ายแต่จะมีฉันที่ไม่ตาย

ช่างแม่มด ช่างเจ้าหญิง ช่างเจ้าชาย

ในความเป็นจริงมันมีแค่คนหรือไม่ก็ควาย

เด็กคนนั้นนอนร้องไห้อยู่กับพื้น

หันซ้ายขวาก็ยังไม่เห็นมีคนอื่น

ฉันเลยเดินไปถุยน้ำลายใส่มัน

ก่อนมองหน้าแล้วบอกให้ตอบคำถามฉัน

 ช่วยบอกฉันที ฉันผิดตรงไหน ก็รู้ดี ก็รู้อยู่แก่ใจ

ความจริงที่โลกมี นั้นอยู่ตรงไหน ไม่เข้าใจ อยากหนีไป