คืนวันหนึ่งที่โลกหลับใหล
จิตใจฉันว่างเปล่า อยู่กับเสียงเพลงแผ่วเบา
ได้แต่คิดถึงบางคนที่แสนจะห่างไกล
เพียงไม่นานก็จมลงอยู่ในภวังค์ง่ายดาย
ราวกับมีอะไรทำให้ฉันเคลิ้มไป
แต่พอลืมตาก็มองเห็นเธอยืนอยู่ในสายตา
สวยงามเกินกว่าจะอธิบาย
แสงพร่างพราย เธอเดินมาใกล้ๆกัน
สบตากัน
ฉันมองเธออยู่นานเท่านาน หัวใจเริ่มสั่น
ทุกสิ่งที่เราเป็นอยู่นั้นมันจริงหรือว่าฝันไป
มีเพียงเธอคนเดียวเท่านั้นที่ทำฉันให้ฝันดี
หากว่าฝันชัดอย่างนี้
ก็อยากจะฝันเพื่อเห็นภาพนั้นตลอดไป