คนก็บอกกับฉัน เตือนกันอยู่เสมอ ที่ยังเห็นว่าเธอกับคนนั้น ได้พบเจอกันอยู่เรื่อยเลย
เก็บทุกอย่างที่รู้ กดมันอยู่ข้างใน ได้แต่ห้ามตัวเองอยู่ลึกๆในใจ และฉันนั้นควรเชื่อใจเธอ
แต่เธอรู้ไหม รู้ไหม ฉันเป็นคนของความอ่อนไหว แค่คำพูดคนอื่น ก็ยังขมยังขื่น เธอรู้ไหม รู้ไหม
* (อย่าไปกับเขาอีกเลย) อยากให้เธอมองว่าใครที่แคร์เธออยู่
(อย่าไปกับเขาอีกเลย) ขอให้รู้ให้เข้าใจ (อย่าไปกับเขาอีกเลย) หากเธอยังไม่ลืมว่าเธอนั้นมีฉันอยู่
(อย่าไปกับเขาอีกเลย) อย่าให้ฉันต้องปวดใจ (หากเธอยังเห็นใจฉันคนนี้)
จนได้ผ่านมาเห็น เธอนั้นอยู่กับเขา ก็ยังย้ำตัวเองว่าเธอเหงา และเขาเป็นเพียงคนรู้จักเธอ
แต่ความรู้สึกตรงนั้น มันช่างแปลกหัวใจ ได้แต่ห้ามตัวเองว่าอย่าไปคิดอะไร และฉันนั้นควรเชื่อใจเธอ
แต่เธอรู้ไหม รู้ไหม ฉันเป็นคนของความอ่อนไหว จะกี่ครั้งที่เจอ จะกี่หนก็เจ็บ แต่เธอรู้ไหม รู้ไหม
( * )
ก็หวั่นไหวทุกครั้งที่มีคนได้พบเธอ กับเขาคนนั้นที่เธอบอกบังเอิญเจอ
แต่ทุกครั้งก็ยังเป็นคำตอบเดิมๆ ว่าเขาไม่มีอะไรและเธอไม่มีใจให้เขา
แต่รู้บ้างไหมว่าคนอ่อนไหวคนนี้ไม่ชอบให้ใครอยู่ใกล้ ถ้าเธอยังเห็นใจ บอกลาเขาไปได้ไหม
(อย่าไปกับเขาอีกเลย) อยากให้เธอมองว่าใครที่แคร์เธออยู่
(อย่าไปกับเขาอีกเลย) ขอให้รู้ให้เข้าใจ (อย่าไปกับเขาอีกเลย) หากเธอยังไม่ลืมว่าเรานั้นรักกันอยู่
(อย่าไปกับเขาอีกเลย) อย่าให้ฉันต้องหวั่นไหว หากเธอยังเห็นใจฉันคนนี้
เห็นแก่ความรักที่เราเคยมีให้กัน ก็บอกกับฉันว่าเธอจะไม่มีวัน ไปกับเขาอีกเลย