คอร์ด ขี้เกี้ยมพเนจร โปงลางสะออน อาร์ สยาม | เนื้อเพลง ขี้เกี้ยมพเนจร โปงลางสะออน อาร์ สยาม | Chord ขี้เกี้ยมพเนจร โปงลางสะออน อาร์ สยาม
เนื้อเพลง ขี้เกี้ยมพเนจร โปงลางสะออน อาร์ สยาม
โอ๊ะ โอ๊ะ หล่าโอ๊ะ โอ๊ะ หล่าโอ๊ะ โอ๊ะโอ๊ะ อีหล่าโอ๊ะ
เอ๊ะ เอ๊ะ หล่า เอ๊ะ เอ๊ะ หล่า เอ๊ะ เอ๊ะ เอ๊ะ อีหล่า เอ๊ะ
โอ๊ะ โอ๊ะ หล่าโอ๊ะ โอ๊ะ หล่าโอ๊ะ โอ๊ะโอ๊ะ อีหล่าโอ๊ะ
เอ๊ะ เอ๊ะ หล่า เอ๊ะ เอ๊ะ หล่า เอ๊ะ เอ๊ะ เอ๊ะ อีหล่า เอ๊ะ
ม่วนบ่จ่ง ปานร่างทรงเวลามีงาน เต้นหน้าฮ้านบ่ได้ย่านผู้ใดหนหวย แจกเงินแดนเซอร์
พอปานเพิ่นเกิดมารวย ชอบเล่นของสวย ไม่หล่อไม่รวยแต่ผมเร้าใจ ไม่หล่อไม่รวยแต่ผมเร้าใจ
เป็นคนบ่มีการมีงาน หาย่างเลาะบ้านปาน อพปร. บ่มีเงินข้อยก็แบมือขอ อีแม่อีพ่อก็ด่าพอเป็นกษัย
ฉายาว่าบักขี้เกี้ยมน้อย บ่กล้าเทียบรุ่นล่ะซุ้มขี้โก๋ใหญ่ ใช้ชีวิตอยู่บนเบาะมอไซค์ ใช้ชีวิตอยู่บนเบาะมอไซค์
ให้หมู่ยันให้ บ่ต้องใช้น้ำมันเลย ฮึ ฮ่า ฮ่า
ไปหลงรักแดนเซอร์หมอลำซิ่ง เธอสวยจริง จริงก็ถูกคิงข้อยหลาย ให้หมู่ยันมอเตอร์ไซค์ให้ ให้นำเพิ่นไปจนฮอดเฮือนฮอดชาน อีพ่ออีแม่เพิ่นก็ใจดี๊ดี ให้แต่งทันทีเพราะว่าเฮาสมกัน บักขี้เกี้ยมกับแดนเซอร์ขี้คร้าน
บักขี้เกี้ยมกับแดนซ์เซอร์ขี้คร้าน แปดหมื่นเก้าพัน นั่นล่ะคือค่าดอง
แล้วอ้ายสิเฮ็ดจังได๋ น้องจังสิได้ค่าดอง จังสิมีเงินมีทอง เอามาแต่งน้องล่ะอ้าย
ตัดสินใจขายมอเตอร์ไซค์อีฮ่าง เป็นค่าเดินทางไปทำงานกรุงเทพฯ ซะก่อน ย้อนฮักแท้ขี้เกี้ยมเลยพเนจร ถ่าอ้ายเด้องามงอน สิ้นปีสิฟ่าวกลับมา สิ้นปีสิฟ่าวกลับมา
น้องหล้าหลูโตนอ้ายหลาย กลายเป็นขี้เกี้ยมพเนจร น้องหล้าหลูโตนอ้ายหลาย กลายเป็นขี้เกี้ยมพเนจร
โอ๊ย สิ้นปีล่ะกลับมาแทบคลั่ง แดนเซอร์หุ่นบางซ่างมากลายพันธุ์ได้ คนจ้อย จ้อยกลายเป็นคนใหญ่ ใหญ่
เหลียวเบิ่งไกล ไกลว่าแม่นโอ่งต่อขา อุตส่าห์เก็บเงินเก็บทอง หาเงินค่าดองมาสู่ขอน้องหล้า
มาเทียวถามก็เลยได้ความว่า แต่พอถามก็เลยได้ความว่า
น้องคิดฮอดอ้ายยามใด๋ น้องก็กินข้าวทุกที น้องคิดฮอดอ้ายทั้งปี มันเลยอ้วนพีขึ้นมา
อ้วนเอาล่ะอ้วนเอาอ้วนเอา อ้วนเอาล่ะอ้วนเอาอ้วนเอา อ้วนเอาล่ะอ้วนเอาอ้วนเอา โอ้มายกอด
เอ๊ะ เอ๊ะ หล่า เอ๊ะ เอ๊ะ หล่า เอ๊ะ เอ๊ะ เอ๊ะ อีหล่า เอ๊ะ
โอ๊ะ โอ๊ะ หล่าโอ๊ะ โอ๊ะ หล่าโอ๊ะ โอ๊ะโอ๊ะ อีหล่าโอ๊ะ
เอ๊ะ เอ๊ะ หล่า เอ๊ะ เอ๊ะ หล่า เอ๊ะ เอ๊ะ เอ๊ะ อีหล่า เอ๊ะ
ม่วนบ่จ่ง ปานร่างทรงเวลามีงาน เต้นหน้าฮ้านบ่ได้ย่านผู้ใดหนหวย แจกเงินแดนเซอร์
พอปานเพิ่นเกิดมารวย ชอบเล่นของสวย ไม่หล่อไม่รวยแต่ผมเร้าใจ ไม่หล่อไม่รวยแต่ผมเร้าใจ
เป็นคนบ่มีการมีงาน หาย่างเลาะบ้านปาน อพปร. บ่มีเงินข้อยก็แบมือขอ อีแม่อีพ่อก็ด่าพอเป็นกษัย
ฉายาว่าบักขี้เกี้ยมน้อย บ่กล้าเทียบรุ่นล่ะซุ้มขี้โก๋ใหญ่ ใช้ชีวิตอยู่บนเบาะมอไซค์ ใช้ชีวิตอยู่บนเบาะมอไซค์
ให้หมู่ยันให้ บ่ต้องใช้น้ำมันเลย ฮึ ฮ่า ฮ่า
ไปหลงรักแดนเซอร์หมอลำซิ่ง เธอสวยจริง จริงก็ถูกคิงข้อยหลาย ให้หมู่ยันมอเตอร์ไซค์ให้ ให้นำเพิ่นไปจนฮอดเฮือนฮอดชาน อีพ่ออีแม่เพิ่นก็ใจดี๊ดี ให้แต่งทันทีเพราะว่าเฮาสมกัน บักขี้เกี้ยมกับแดนเซอร์ขี้คร้าน
บักขี้เกี้ยมกับแดนซ์เซอร์ขี้คร้าน แปดหมื่นเก้าพัน นั่นล่ะคือค่าดอง
แล้วอ้ายสิเฮ็ดจังได๋ น้องจังสิได้ค่าดอง จังสิมีเงินมีทอง เอามาแต่งน้องล่ะอ้าย
ตัดสินใจขายมอเตอร์ไซค์อีฮ่าง เป็นค่าเดินทางไปทำงานกรุงเทพฯ ซะก่อน ย้อนฮักแท้ขี้เกี้ยมเลยพเนจร ถ่าอ้ายเด้องามงอน สิ้นปีสิฟ่าวกลับมา สิ้นปีสิฟ่าวกลับมา
น้องหล้าหลูโตนอ้ายหลาย กลายเป็นขี้เกี้ยมพเนจร น้องหล้าหลูโตนอ้ายหลาย กลายเป็นขี้เกี้ยมพเนจร
โอ๊ย สิ้นปีล่ะกลับมาแทบคลั่ง แดนเซอร์หุ่นบางซ่างมากลายพันธุ์ได้ คนจ้อย จ้อยกลายเป็นคนใหญ่ ใหญ่
เหลียวเบิ่งไกล ไกลว่าแม่นโอ่งต่อขา อุตส่าห์เก็บเงินเก็บทอง หาเงินค่าดองมาสู่ขอน้องหล้า
มาเทียวถามก็เลยได้ความว่า แต่พอถามก็เลยได้ความว่า
น้องคิดฮอดอ้ายยามใด๋ น้องก็กินข้าวทุกที น้องคิดฮอดอ้ายทั้งปี มันเลยอ้วนพีขึ้นมา
อ้วนเอาล่ะอ้วนเอาอ้วนเอา อ้วนเอาล่ะอ้วนเอาอ้วนเอา อ้วนเอาล่ะอ้วนเอาอ้วนเอา โอ้มายกอด