"
มนุษย์เอ๋ย (Human Error)
ก็รู้อะไรที่ควรไม่ควร เวลาใครมีปัญหา ไปสอนเขาทุกที แต่พอเป็นเรื่องตัวเองแล้ว จัดการไม่ถูกอีกแล้ว สมองโยนทิ้งทันที ไปรักคนที่ไม่รักเรา ไปคิดถึงคนที่ทิ้งเรา ไปเฝ้ารอใครสักคน ทั้งที่ก็รู้ตัวว่าสาย ไปหวังให้เขานั้นรักกัน ทุ่มเทอะไรที่ไม่มีความหมาย ไม่ต้องโทษที่ใคร ที่เสียใจเพราะตัวเอง * เกิดมาเป็นมนุษย์ ทำไมยากจัง ที่มีสมองแต่ดันควบคุมหัวใจไม่ได้ บอกให้พอแล้วไม่รู้กี่ครั้ง ใจมันไม่เคยฟัง ไปรักเขาอยู่ทุกที แค่ฝืนหัวใจ เท่านี้ก็ทำไม่ได้ ฉันเป็นมนุษย์ที่ต้องทุกข์ตลอด เป็นมนุษย์ล้มแล้วต้องลุกไปต่อ เป็นมนุษย์ที่ให้คนอื่นไปร้อย แล้วค่อยกลับมาร้องไห้บางครั้งฉันก็ต้องการแค่กอด เพราะว่าเป็นมนุษย์จึงมีแต่ภาพจำ เป็นคนที่ไม่เข้าตาแพ้คำว่ารักจริง รอเธออยู่ในฤดูอกหัก และระหว่างที่รอเขาให้เป็นฉันเองปกปักษ์ได้ไหม มนุษย์รู้ผิด มนุษย์รู้ถูก มนุษย์รู้จีบ มนุษย์รู้จูบ แต่มนุษย์ไม่รู้จิตจึงต้องการไม่รู้จบ ถ้าเป็นมนุษย์มันเหนื่อยและท้อขอแค่เธอได้ร้องว่า ( * ) ( * )