"
ดาว
คืนที่ฟ้านั้นมีแต่ดาว อยู่กับลมหนาวที่พัดหัวใจ ไม่มีใครอยู่เคียงข้างกาย มันคิดถึงเธอ ย้ำอยู่ในใจตัวเองว่าเธอจากไป และไม่มีทางใดพาเธอกลับมา คิดถึงภาพเธออยู่ร่ำไป ตราตรึงในใจแม่แก้วตา เพียงพรรณนาในใจฉัน ไม่กวนอะไรเธอทั้งนั้น เก็บเธอเอาไว้แค่ในฝัน เท่านั้นฉันก็พอใจ แม้ว่าตัวจะอยู่ไกล แต่ว่าใจไม่ห่างกัน ให้คิดถึงเธอเท่าไร แต่ยังไงคิดไปก็แค่นั้น ต่อให้คิดไกลก็แค่ฝัน เพราะว่าใจไม่ได้อยู่กับฉัน ปล่อยให้เรื่องมันกลายเป็นความหลัง ต่อให้รักเท่าไรต้องผิดหวัง รู้ตัวดีอยู่แล้ว ไม่มีสิทธิ์รัก ถึงฉันจะเจ็บเท่าไร รู้ตัวดีอยู่แล้ว ไม่มีสิทธิ์หวง อะไรอะไรทั้งนั้น คืนที่ฟ้านั้นมีแต่ดาว อยู่กับลมหนาวที่พัดหัวใจ ไม่มีใครอยู่เคียงข้างกาย มันคิดถึงเธอ คืนที่ฟ้านั้นมีแต่ดาว ว่าแต่ผู้สาวเจ้าอยู่หนใด จะอยู่เคียงไปแล้วใยหัวใจมีคนอื่นกัน เมื่อก่อนเธอบอกไม่มีใคร แต่เธอแอบไปมีใจ ไอ้ความรู้สึกไม่เหมือนเดิม เพราะเธอมาหลอกให้เป็นควาย คนใหม่ของเธอน่ะดีตาย ชีวิตมืดมนไม่มีไฟ หรือมีเพียงควันที่เข้าใจ ในคืนที่ฉันไม่เหลือใคร ค่ำคืนที่เหน็บหนาวเริ่มกลายเป็นคืนที่ปวดร้าว เธอคงจะนอนอยู่กับเขาฉันมีเพียงควันไว้คลายหนาว อยากกอดเธอไว้นานเท่านาน แต่กลับเป็นเธอไม่ต้องการ ค่ำคืนที่แสนทรมาน รักแท้มีเพียงในนิทาน พยายาม ให้ตายเธอก็ไม่อยู่ เจ็บช้ำเรื่อยไปจนฉันทำตัวไม่ถูก แต่ข้างในใจมันมีแต่เธอรู้ไหม แค่อยากจะขอให้เธอเป็นคนสุดท้าย คืนที่ฟ้านั้นมีแต่ดาว อยู่กับลมหนาวที่พัดหัวใจ ไม่มีใครอยู่เคียงข้างกาย มันคิดถึงเธอ คืนที่ฟ้านั้นมีแต่ดาว ว่าแต่ผู้สาวเจ้าอยู่หนใด จะอยู่เคียงไปแล้วใยหัวใจมีคนอื่นกัน