"
น้องมันคนโง่
ศรีมื้อนี่แม่นมื้อดี มื้อเศรษฐีอมุตะโศก ไก่ผูโอ่กตื่นข้าวสาร แม่มารตื่นมดส่ม เข่าต้มตื่นเจ้าหัว ดอกบัวตื่นพระเจ้า หมาเฒ่าตื่นลิงโทน * ให้เจ้าเป็นคู่ครองอยู่ดอกเทิงเมืองแมน อย่าได้เจ็บปวดแสนโสกาดอกคือน้อง ให้เจ้าเป็นคู่ซ่วนให้เขาเป็นคนเกี้ยว อย่าได้โงเหลียวหลังมาเบิ่งน้อง มาเยอ ขวัญเอ้ย ** น้องมันทุกมันยากบ่สมกับอ้าย กาดำผู้ฮ่ายมันบ่สมหงส์ บ่ได้เข้าพาขวัญดังใจประสงค์ ป้อนไข่หน่วย ดอกนำอ้าย มือของน้องมีไว้หลกกล้าเกี่ยวข้าว บ่คือมือของเขามีไว้กอดพี่ชาย มันกะคงบ่มีความหมายสุดท้ายน้องกะเป็นคนโง่ เบิดปี เบิดปี ให้เจ้าเป็นคู่ครองอยู่ดอกผีป่าช้า ให้เจ้าเป็นผีบ้ามีแต่แนวป่วง? หย่างไปใสมาใสมีแต่คนท้วง อย่าได้มีความสุขคือจังน้อง สาธุ สาธุ สาธุ ตายแน่แม้ ( ** ) มาเยอ ขวัญเอ้ย