"
นกคุ่ม
นกคุ่มบ่เกาะปลายฟ้า ถ้าบินบ่สม คนถ่มน้ำลายรดหน้า บินบ่ขึ้น หนีสายตา บ่ว่าสิพยายามแนวใด * จอบสุ่มแนมเจ้า บ่ห่างไกล ทนกลั้นหัวใจ คือพระเจ้าเตมีย์ ถึงสิมักแต่กะต้องหักในฤดี คอยปรามอาการ ที่มีแต่เจ้า ** นกคุ้มบ่บินขึ้นฟ้า กะคือว่ายุในพุ่มจอบส่อง แอบฮัก แอบหมายปอง ในเอิ้กกลุ้มไปเมิ๊ดสุหม่อง ได้แต่มอง แต่บ่มีสิทธิ์ครองหัวใจ ไฟมันสุมคือจังสุมงุมกระท่อ บอกอ้ายได้บ่ว่าเฮาบ่สมกัน มันกะทันได้คิดไปฮอดฮั้น หัวใจจอดย้อนว่าแค่ฝัน คนผู้ฮ้ายจังอ้ายนี่หล่ะ บ่มีสิทธิ์ฮอดแนมเบิ่ง หมายปองส่องอีเกิ้งเทิงฟ้า กะสำนกบินหลา ดีใจเมื่อเห็นทะเลและปลา คนกะคงสิสมน้ำหน้าอ้ายว่า Bird Come Sea Wow! (เบิดคำสิเว่า) คนผู้ฮ้ายจังอ้ายนี่หล่ะ บ่มีสิทธิ์ฮอดแนมเบิ่ง