"
คืนเลวร้าย
ถึงชีวิตที่แสนจะทรมาน ที่มีแต่ความมืดเป็นแรงบัลดาล จมอยู่กับความเหงาภายใต้เพดาล ลืมตาตื่นได้แล้ว จงลืมเรื่องราวที่ทรมาน ความเจ็บปวดมันอยู่ลึกข้างใน ปกคลุมด้วยความืดที่อยู่ภายในจิตใจ ว่างเปล่าไม่มีค่าอะไร ไร้ความรู้สึกและเยื่อใย รู้มั้ยรู้ฉันรู้สึกยังไง ฉันไม่รู้ว่าฉันต้องการสิ่งใด ดูเหมือนฉันกำลังเปลี่ยนไป ไม่ให้ใครรู้ว่าฉันเจ็บปวดแค่ไหน มันคงจะดีถ้าได้กลับไปแก้ไข ในสิ่งที่ฉันได้ทำความผิดลงไป ในตอนที่ไม่สนไม่แคร์ว่าใครจะเป็นยังไง จมอยู่กับความมืดมิดภายในจิตใจ ถ้าเธอเป็นฉัน เธอจะรู้ว่าฉันทรมานแค่ไหน ไม่ว่าใคร ดูเหมือนฉันเป็นตัวอะไร จะมีใครสนบ้างมั้ยว่าฉันรู้สึกยังไง พรุ่งนี้ยังมีเสมอใช่มั้ย แม้ว่าจะเจ็บช้ำ แต่ฉันต้องเดินก้าวไป เส้นทางมันอาจจะแสนยาวไกล ขอแค่ฉันได้ทำในสิ่งที่ฉันภูมิใจ ( ที่มีแต่ความมืดเป็นแรงบัลดาล จมอยู่กับความเหงาภายใต้เพดาล ลืมตาตื่นได้แล้ว จงลืมเรื่องราวที่ทรมาน ความเจ็บปวดมันอยู่ลึกข้างใน ปกคลุมด้วยความืดที่อยู่ภายในจิตใจ ว่างเปล่าไม่มีค่าอะไร