"
ตะเกียง
ไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่ตัวฉันยังทนอยู่ เฝ้าดูแลเธอด้วยหัวใจ จะดีกับเธอแค่ไหนแต่ตัวฉันคงมีค่า แค่ในเวลาเธอต้องการ * เหมือนเป็นแค่เพียง ดั่งตะเกียงตอนกลางวันอันไร้ค่า จะมีความหมาย เมื่อยามที่แสง ของตะวันได้ลับไป จะมีวันใด ที่เธอจะไม่จากไปไหน ** อยากให้กลางคืน ยาว นาน กว่า นี้ ให้ช่วงเวลา ดี ดี เนิ่น นาน ก่อนแสงตะวันจะเข้ามา กี่คืนและวันอีกนานเท่าไรไม่เคยรู้ในคำตอบ ไม่พบสักทางออกให้หัวใจ แม้จะดีต่อกันแค่ไหน มันก็คงเป็นได้ แค่ความพอใจเพียงชั่วคราว ( * , ** )