เช้าขึ้นมาก็ใส่รองเท้าคู่เดิมซ้ำๆ ย่ำไม่ค่อยระวังบางวันก็ดันไปเหยียบหญ้ามา
เท้าฉันก็เปื้อนดิน มันเป็นอะไรกันนักหนา เช่อไม่เลือกเวลา วันนี้เป็น...อะไรกัน
แม้จะเน่า จะเก่า จะกัดเก่งอย่างกะหมา ฉันก็ยังจะบ้าทนใส่คู่เดิมมันทุกวัน
ทั้งวันเล่น วันเรียน หรือแม้จะเป็นวันไปดูหนัง ใส่จนเท้าจะพังก็ยังไม่ยอมซื้อคู่ใหม่
ฝืนทนไปอย่างนั้นก็รังแต่ทำให้ฉันน่ะ ช้ำ ซ้ำลงไปที่เดิม
ก็คงจะได้เวลาต้องทิ้งมันไป แล้วหาคู่ใหม่มาใส่แทน คิดว่าคงจะดีกว่า ที่ต้องทนมาอย่างนี้
ทิ้งไป รองเท้าคู่ไหนมันกัดก็ทิ้งมันไป จะเก็บเอาไว้มันก็ไม่ได้อะไร ทิ้งมันดีกว่ามั๊ย ทิ้งไปให้ไกลๆ
แล้ววันหนึ่งเมื่อตื่นขึ้นมาช่วงสายๆ ของก็วงเรียงรายอยู่ตรงปลายที่นอน
เห็นรองเท้าคู่เดิมที่วางบนชั้นสอง ได้แต่นั่งมองแล้วถอนหายใจไปหลายที
ทิ้งมันไว้อย่างนั้นก็รังแต่ทำให้ฉันน่ะเผลอ เผลอมาใส่อีกครั้ง
ต้องเตือนตัวเองให้ทิ้งมันไป แล้วหาคู่ใหม่มาใส่แทน คิดว่าคงจะดีกว่า ที่ต้องทนมาอย่างนี้
ทิ้งไป รองเท้าคู่ไหนมันกัดก็ทิ้งมันไป จะเก็บเอาไว้มันก็ไม่ได้อะไร ทิ้งมันดีกว่า
ทิ้งไป จะเก็บเอาไว้มันก็ไม่ได้อะไร ทิ้งมันดีกว่า
ทิ้งไป จะเก็บเอาไว้มันก็จะเน่า เฉา เก่า ก็ลองยกให้ใครไป เผื่อเค้าจะใสสบาย กว่าฉัน
ก็ลองยกให้เค้าไป ทิ้งไปให้ไกลๆ ทิ้งมันดีกว่ามั๊ย ทิ้งไปให้ไกลๆ
(รองเท้าเก่าๆ กัดๆ จะเก็บเอาไว้ก็คงเกะกะ รองเท้าเก่าๆ กัดๆ จะเก็บเอาไว้ก็คงเกะกะ)
