"
บ่ดื้อจังได๋ลูกไผ๋เจ้าว่า
เกิดเป็นลูกชายคนเดียว เพิ่นว่าบ่เคียวละกะต้องเป็นบ้า เวียกงานบ่เคยสรรหา อีพ่อฮ้องด่าละอิแม่ฮ้องปอย ว่าแต่ตื่นกะบืนจับโทรศัพท์ บ่มีสัญญานตอบรับ ยามอีแม่ใช้หาพ่อ จนเจ็บคอว่าซื้อของให้แหน่หล่า ความขี้ค้านถามหา กะทำท่านอนหลับ * ชีวิตมักม่วน กวนส้นจีนเป็นนิสัย หมู่ชวนไปไส กะถึงไหนถึงกัน ** บ่ดื้อจังได๋ลูกไผ๋เจ้าว่า มีแต่ม่วนไปหน้าบ่หัวซาผู้ได๋ หน้ารถแห่นั้นคือชีวิตจิตใจ ต้องขออภัย ถ้าข้องติดไผ๋ ขอโทษครับ ฟังความจักหน่อยแหน่หล่า ฟังความจักหน่อยแหน่หล่า กะอย่าสิพากันมัวลุ่มหลง พ่อแม่เพิ่นหาเงินส่ง พ่อแม่เพิ่นหาเงินส่ง กะหวังเพิ่งพายามเพิ่นแก่เฒ่า กะหวังเพิ่งพายามเพิ่นแก่เฒ่า อย่าดื้อคักหลายเด้อหล่า เอื้อยว่า มีแต่ม่วนไปหน้า ระวังน้ำตาสิไหล อิพ่ออิแม่เพิ่นเอาสุมื้อจำไว้ อย่าเฮ็ดให้เพิ่นเสียใจ หาละตั้งใจเรียน ( ** ) ต้องขออภัย ถ้าข้องติดไผ๋ ขอโทษครับ