"
วอนองค์นาคเผือก
นั่งนับวันรอ ดนแล้วเด้เนาะ ที่บ่ได้ข่าว สายลมพัดพาใจเหงา คิดฮอดเมื่อคราวสองเฮาผูกพัน ริมสระพังทอง อ้ายกับน้องครองคู่สุขสันต์ สวมแหวนทองหมายปองใจมั่น ก่อนสิจากกันเข้ากรุงเมืองไกล ละภาพความหลังยังจำได้ สัญญาฮักบ่เลือนหาย ยังจำได้ บ่ลืมพี่ ละสายลมหนาวพัดวีวี่ มาซูนใจแต่ละครั้ง หัวใจเอ้ย แห่งคิดหลาย ละออกพรรษาสัญญาไว้ สิให้แม่ดอกมาขอ น้องกะเตรียมใจรอ แต่บ่เห็น คือคำเว้า กอดคำสัญญาจนออกพรรากะบ่เห็นส่น ผู้บ่าวสกล คนไกลอ้ายอยู่ไสน้อ ปล่อยให้คนคอยนั่งใจลอยเฝ้าคอยรอ ดนแล้วเดะเนาะ ที่เฮาบ่ได้พบกัน ริมฝั่งหนองหานเคยนั่งเคียงคู่กันกับอ้าย เมื่อคราวปีกลายน้องยังจำได้ วันนั้น ยังพางามงอนไหว้พระขอพรที่ดอนสวรรค์ สองใจฮักมั่น ผูกพันบ่เคยเสื่อมคลาย น้องว่าอ้ายคงลืมแล้ว คงลืมแล้ว แนวสองเฮาอยู่ไกลห่าง ย่านแต่เป็นลายต่าง แนวบ่ได้อยู่ซ้อน โอ้ย เคียงอ้าย ผู้อยู่ไกล ย่านแต่ใจ ของอ้ายมีคนเข้ามาฮ่วม ย่านแต่สวมคอไว้ แล้วลืมน้องผู้อยู่คอย อยู่ทางพี่ งานประจำปีประเพณีแห่ปราสาทเผื่ง ยังเฝ้าคิดเถิงเมื่อคราวนั่งเคียงคู่อ้าย พระธาตุเชิงชุมอธิษฐานร่วมกับพี่ชาย ขอวานพรไหว้ให้ปกปักรักษา ขอพรนาคาองค์พญานาคเผือก เคยอธิฐานให้ฮักมั่นในคำสัญญา แต่มาปีนี้บ่เห็นคนดีอ้ายคืนกลับมา อย่าให้น้องต้องคอยถ่า ปล่อยถิ่มสัญญา คือดอนแม่ม่าย ยามสายลมพัดมาต้อง ยามสายลมพัดมาต้องหัวใจหมองๆมันคิดฮอดเอานี่ หรือวาสนาน้องมีเพียงส่ำนี่ สาธุเด้อองค์พญานาคเจ้า ขอวอนเว้า อธิษฐานช่วย ดนใจให้อ้ายคืนกลับมา ขอพรนาคาให้ส่งยู้ แหน่เด้อท่าน