"
มะลางฮัก
* สายลมต้อยเมฆน้อยลอยล่อง คือใจน้องผู้ไรลืมฮักเก่า หัวลมพ่ายสายลมฮักเฮา บ่อาจสิพัดพาเจ้าให้ต่าวคืน คือจังฝูงแฮ่งรุมทึ้งฮักเน่า อนาถา อนาจใจเหลือแต่ซาก คือเมฆสลายกลายเป็นมลางฮักที่เอาคืนบ่ได้ ฮักกันมาตั้งโดนยังถิ่มกันลงคออยู่หล่าเอ้ย อ้ายบ่คิดเลยว่ามื่อหนึ่งเจ้าสิลา ใจน้อใจบอกอ้ายแหน่ว่า อ้ายเคยมีค่าแหน่บ่จักหน่อย ** เหลือใจหลายเธอถิ่มอ้ายไปกับเขา ฮักที่เคยเว่าเจ้าไลลาน้อลืมฮอย ใจน้อใจบอกกันว่าให้คอย เมฆน้อยบัดเป็นผู้ลอยลับลม บ่สมคำเว่า ( * , ** , * )